www.DrFree-Health.com همگام با بهداشت تغذیه جامعه
استرس: زمانی که بدن در معرض استرس قرار می گیرد احساس خطر می کند و مغز مواد شیمیایی خاصی مانند آدرنالین ترشح می کند که موجب تپش قلب و کاهش اشتها می شود. این واکنش تنها مدت کوتاهی به طول می انجامد. اگر بدن در معرض استرس مزمن قرار گیرد هورمون کورتیزول ترشح می شود که میل به غذا و به ویژه غذاهای پرکالری را افزایش می دهد.
داروها: از عوارض جانبی برخی داروها کاهش اشتهاست. برخی از پرمصرف ترین این داروها شامل آنتی بیوتیک ها، ضد قارچ ها، داروهای فشارخون، بیماری انسداد ریوی مزمن و پارکینسون هستند.
سرماخوردگی یا آنفلوآنزا: زمانی که بیمار می شوید سیستم ایمنی بدن مواد شیمیایی خاصی به نام “سیتوکین ها” را ترشح می کند که این ترکیبات موجب احساس خستگی و کاهش اشتها می شوند. این واکنش به شما می گوید که باید استراحت کنید تا بدن انرژی لازم برای مبارزه با بیماری را به دست آورد. اما مصرف مقدار کمی غذا به ویژه سوپ مرغ به بهبود التهاب و احساس بهتر کمک می کند.
بارداری: بسیاری از زنان در سه ماهه نخست بارداری با “بیماری صبحگاهی” (تهوع و استفراغ بارداری) دست و پنجه نرم می کنند. مصرف غذاهای زود هضم مانند نان تست و وعده های غذایی کوچک به بهبود تهوع کمک می کند. معده خالی احساس تهوع بیشتری ایجاد می کند.
کم کاری تیروئید: هورمون های تیروئید چگونگی تبدیل غذا به انرژی را در بدن کنترل می کنند. زمانی که هورمون کافی ترشح نشود از سرعت عملکرد بدن کاسته می شود. در نتیجه انرژی کمتری در بدن مصرف شده و اشتها کاهش می یابد. اما از آنجایی که انرژی زیادی نمی سوزد، احتمالا دچار اضافه وزن می شوید.
میگرن: سردرد ضربان دار اشتها را کاهش می دهد اما میگرن موجب تهوع و استفراغ نیز می شود. کاهش اشتها معمولا یک یا دو روز پس از بروز میگرن ادامه دارد.
کم خونی: زمانی که تولید گلبول های قرمز سالم کاهش می یابد، انتقال اکسیژن به اندام های بدن کم شده و کمبود اکسیژن موجب احساس خستگی، ضعف و کاهش اشتها می شود. این علائم با درد قفسه سینه و سردرد نیز همراه است.
سرطان: کاهش اشتها از عوارض جانبی سرطان است. این بیماری و روش های درمانی آن مانند رادیوتراپی و شیمی درمانی موجب تهوع، درد و کم آبی بدن می شوند. این عوامل همچنین موجب تغییر حس چشایی و تغییر طعم و بوی غذا می شوند. وعده های کوچک و متعدد به دریافت غذای کافی کمک می کنند.
سالمندی: در حدود 30% از سالمندان کم اشتها می شوند. با افزایش سن سرعت عملکرد دستگاه گوارش کاهش می یابد و برای مدت بیشتری احساس سیری می کنید. حس بویایی، چشایی و بینایی نیز ضعیف می شوند و غذاها کمتر از گذشته اشتهاآور و لذیذ به نظر می رسند. تغییرات هورمونی، بیماری های مزمن و داروهای متعدد نیز بر اشتها تاثیرگذارند.
دیابت: اگر دیابت کنترل نشود، افزایش قند خون به سیستم عصبی آسیب می زند. یکی از اعصابی که آسیب می بیند “عصب واگ” است که عضلات معده را کنترل می کند. آسیب عصب واگ باعث کاهش سرعت حرکت غذا در لوله گوارش می شود. این بیماری که “گاستروپارزی” نام دارد موجب بی اشتهایی و نفخ می شود.
مشکلات گوارشی: تهوع، اسهال و دردهای شکمی به دلیل آلودگی به ویروس، باکتری یا انگل رخ می دهد. زمانی که تهوع از بین می رود با غذاهای ساده مانند موز، برنج یا نان تست شروع کنید. نوشیدن مقدار کافی مایعات برای تامین آّب بدن ضروری است.
اختلالات گوارشی: اگر با مصرف غذا دچار تهوع، اسهال، نفخ یا درد شکمی می شوید اشتهای شما کم خواهد شد. این واکنش معمولا در اختلالات گوارشی مانند سندرم روده تحریک پذیر_بیماری مزمن روده بزرگ_رخ می دهد. بیماری کرون و کولیت نیز از بیماری های وخیمی هستند که علائم مشابهی دارند.
افسردگی: در مورد برخی افراد، افسردگی موجب افزایش میل به غذا و اضافه وزن می شود اما در مورد برخی دیگر اثر معکوسی دارد و موجب آزادسازی هورمونی در مغز می شود که اشتها را کاهش می دهد. افسردگی شدید، ممکن است علاقه به پخت غذا و مصرف آن را کاهش دهد.
ضربه به مغز: جراحت خفیف مغزی می تواند موجب گیجی، سردرد و تهوع شود. در برخی موارد ممکن است حس بویایی را از دست بدهید و غذا برایتان اشتهاآور نباشد.
منبع: WebMD
