www.DrFree-Health.com همگام با بهداشت تغذیه جامعه
اختلال پرخوری افراطی یک اختلال جدی مربوط به غذا خوردن است که طی آن فرد به طور غیرعادی مقدار زیادی مواد غذایی مصرف می‌کند.
معیارهای تشخیص
برلی تعیین اختلال پرخوری، پزشک، علاتم بیمار را با معیارهای دستورالعمل تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM) که توسط انجمن روانپزشکی امریکا انتشار یافته، مطابقت می دهد.
دوره‌های عودکننده و برگشت‌کننده پرخوری شامل: خوردن غیرعادی مقدار زیادی مواد غذایی و احساس عدم کنترل غذاخوردن
پرخوری افراطی و هله‌هوله خوری که حداقل با سه مورد از موارد زیر در ارتباط است:
_ سرعت غذا خوردن
_ غذاخوردن تا جایی که احساس ناخوشایندی از سیری و پر بودن به شما دست دهد.
_ خوردن مقادیر زیادی از مواد غذایی وقتی گرسنه نیستید.
_ تنها غذا خوردن به دلیل خجالت از دیگران یا احساس تنفر، افسردگی یا گناه بعد از غذا خوردن.
_ نگرانی در مورد پرخوری خود و اهمیت به این موضوع
_پرخوری افراطی، حداقل دو بار در هفته حداقل به مدت شش ماه
_ پرخوری افراطی که با پاک‌سازی، مثل استفراغ عمدی همراه نیست.
درمان
اهداف درمانی اختلال پرخوری افراطی، کاهش پرخوری بیش از حد و هله‌هوله خوری جهت بهبود خلق وخو از لحاظ احساسی و در صورت نیاز، کاهش وزن است. از آنجایی که پرخوری افراطی، با خجالت و شرمندگی، تصویر ذهنی پایین، احساس تنفر از خود و سایر احساسات منفی، کاملا گره خورده، هدف درمان باید، این موارد به‌علاوه سایر مسائل روانی باشد. با کمک گرفتن جهت درمان اختلال پرخوری افراطی، شما یاد می‌گیرید که چگونه وزن کم کنید و از این بیماری دور شوید. در اینجا، روش های اصلی درمان اختلال پرخوری افراطی ذکر می گردد:
• رواندرمانی: رواندرمانی، چه به صورت جلسات فردی و چه به صورت جلسات گروهی، می‌تواند به شما کمک کند تا یاد بگیرید که چگونه عادات ناسالم خود را با عادات سالم عوض کنید و دوره‌های پرخوری افراطی را کاهش دهید. مثال‌هایی از رواندرمانی شامل موارد زیر است:
_ درمان رفتاری شناختی (CBT): ممکن است به شما کمک کند تا بتوانید بهتر از عهده مسائلی که می‌تواند دوره‌های پرخوری افراطی را در شما شعله‌‌ور کند، برآیید، مسائلی مانند احساس منفی در مورد بدن خود یا حالت افسردگی. همچنین می‌تواند حس بهتری جهت کنترل و نظارت بر رفتار خود و الگوهای تغذیه‌ای، به شما بدهد. اگر شما دچار اضافه وزن باشید، این امکان وجود دارد که به مشاوره جهت کاهش وزن علاوه بر CBT نیاز داشته باشید.
_ رواندرمانی میان‌فردی: رواندرمانی میان فردی بر روابط رایج و شایع با سایر افراد، متمرکز است. هدف، بهبود مهارت‌های میان‌فردی شما است، اینکه چگونه با سایرین، شامل اعضاء خانواده، دوستان و همکاران خود ارتباط برقرار کنید. ممکن است این روش به کاهش اختلال پرخوری افراطی که به واسطه ارتباطات ضعیف و مهارت‌های ارتباطی ناسالم، به‌وجود می‌آید، کمک کند.
_ درمان رفتار منطقی: این شکل از درمان می‌تواند به شما کمک کند تا مهارت‌های رفتاری لازم را جهت کمک به تحمل فشارهای روانی(استرس‌ها)، تنظیم و تعدیل احساسات خود و بهبود ارتباطتان با سایرین، فرا بگیرید، که تمامی این موارد می‌توانند میل به پرخوری افراطی را در شما کاهش دهند.
• داروها: هیچ داروی به‌خصوصی جهت درمان اختلال پرخوری افراطی، ساخته نشده است اما این امکان وجود دارد که استفاده از بعضی ازانواع داروها، به خصوص وقتی که با رواندرمانی همراه باشند، به کاهش علائم و نشانه‌های این اختلال کمک کنند. نمونه‌هایی از آن شامل موارد زیر است:
_ ضدافسردگی‌ها: داروهای ضدافسردگی از جمله بازدارنده‌های انتخابی سروتونین (SSRIs)، و ضدافسردگی‌های سه‌حلقه‌ای (TCAs)، می‌توانند مفید و سودمند باشند. این که چگونه این داروها می‌توانند پرخوری افراطی و هله‌هوله‌خوری را کاهش دهند، مشخص نیست، اما نقش آنها ممکن است در ارتباط با تاثیری باشد که روی مواد شیمیایی مغزی که در ارتباط با خلق و خو است، می‌گذارند.
_ داروهای ضدتشنج (توپاماکس): توپیرامات‌ها معمولا برای کنترل بیماری صرع به کار می‌روند، اما دریافته‌اند که جهت کاهش دوره‌های پرخوری در اختلال پرخوری افراطی نیز می‌توانند موثر باشند، هرچند به‌طور بالقوه، می‌توانند موجب بروز عوارض جانبی جدی شوند، بنابراین در مورد خطرات احتمالی مصرف آنها، با پزشک خود صحبت کنید.
• تغییر شیوه زندگی
_ برنامه‌های رفتاری کاهش وزن
بسیاری از افراد مبتلا به اختلال پرخوری افراطی، سابقه طولانی مدتی در گرفتن رژیم‌های غذایی و کوشش‌های شکست‌خورده‌ای در زمینه کاهش وزن خود داشته‌اند. هرچند برنامه‌های کاهش وزن تا زمانی که اختلال پرخوری افراطی درمان نشده باشد، توصیه نمی‌شود، چراکه این امکان وجود دارد که رژیم‌هایی با کالری بسیار پایین، موجب تحریک و به‌وجود آمدن بیشتر دوره‌های پرخوری در فرد شود.
برنامه‌های کاهش وزن در زمان و موقعیت مناسب، عموما تحت نظارت کامل پزشکی، جهت اطمینان یافتن از اینکه تمامی نیازهای تغذیه‌ای شما، برآورده می‌شود، انجام می‌گیرد. هنگامی که تحت درمان رفتاری شناختی هستید، برنامه‌های کاهش وزنی که عوامل تحریک کننده پرخوری افراطی را در شما مورد هدف قرار می‌دهد، خصوصا می‌تواند مفید و سودمند باشد.
_ روش‌ها و استراتژی‌های کمک به خود(SELF-HELP)
بعضی از افراد مبتلا به اختلال پرخوری افراطی، استفاده از کتاب‌ها، فیلم‌ها، برنامه‌های اینترنتی یا گروه‌های حمایتی را جهت کمک به خود موثر می‌بینند. برخی از برنامه‌های مربوط به اختلالات وابسته به غذا خوردن، کتاب‌های راهنمایی را جهت کمک فرد به خود، پیشنهاد می‌کنند، که شما می‌توانید یا به شخصه از آنها استفاده کنید یا با راهنمایی کارشناسان خبره سلامت روان، از آنها بهره ببرید. هرچند، شما همچنان به درمان حرفه‌ای و تخصصی، با استفاده از روش رواندرمانی و یا مصرف دارو احتیاج دارید.
منبع : روزنامه سپید
